O.Pio to święty, który wyjątkowo zasługuje na to miano. Jego portret zajmuje zaszczytne miejsce w niejednej świątyni. Niestety, zarówno nastrój jak i sposób, w jaki sprawowana jest w nich eucharystia znacznie odbiega tego jak sprawował ją ten święty kapucyn. (...)Rzeczywiście było to widoczne, że podczas Mszy św. Ojciec Pio przeżywał na nowo mękę Jezusa, ofiarę miłości i cierpienia.

O. Pio nie miał nic wspólnego z „posoborowym” duchem „odnowy” w Kościele. Do końca swoich dni odprawiał Mszę Trydencką (tzw. Mszę „przedsoborową”), o co prosił władze Kościelne. W głębokiej duchowości świętego Ojca Pio (1887-1968) nie było krzty popularnego dzisiaj charyzmatyzmu na modłę Odnowy w Duchu Świętym, Taize czy też innych wspólnot zapożyczonych z protestantyzmu lub judaizmu.

Wanda Półtawska to osoba wyjątkowa. Jej bogaty życiorys obfituje w bohaterskie czyny i jest pełen cierpienia. Doświadczyła największego piekła na ziemi w XX-wiecznej Europie i poznała największe postacie tego stulecia. Przeżyła hitlerowski obóz zagłady, Jan Paweł II wstawiał się za nią u Ojca Pio, a Ojciec Pio u Jezusa Chrystusa. Teraz ona wstawia się za Chrystusem...